Gastblog Aline: Mijn genade is voor u genoeg

Dit is een gastblog van Aline.
Lees hier meer over Aline.
Bedankt Aline voor het schrijven van dit eerlijke stukje, ik denk dat wat je schrijft over het voorbereiden van een gezinsmoment.... vast herkenbaar is voor velen. Voor mij in ieder geval wel!
>>

23 juni 2013

Mijn genade is voor u genoeg!

Een tekst en een thema waar wijzelf de laatste maanden steeds weer op uitkomen.

Als we besluiten een gezinsmoment voor te bereiden denken we na over een thema. Als snel kunnen we hier niet omheen; het wordt 2 Korinthe 12:9. Maar na even zoeken op internet en in onze boeken komen we voor de praktische invulling niet verder.

Op de een of andere manier ervaren we weerstand bij de voorbereiding. Geen zin, geen tijd, geen inspiratie. Het helpt om dan zo'n zinnetje in de Family Nigths groep te delen; gezinsmoment over genade in voorbereiding. En de kinderen verwachten zondag ook een gezinsmoment. We moeten dus wel...

Bidden, zoeken. Waarom willen we zo graag aan onze kinderen doorgeven dat genade er zo toe doet in ons geloof? Het zet ons op scherp en maakt ons tegelijkertijd afhankelijk maar ook onrustig.

Het kwartje valt (weer); het is niet een beetje van mezelf en een beetje van God. Dit geldt juist ook in het voorleven van geloof aan onze kinderen. We zijn weer te hard aan het werk. Nota bene in de voorbereiding van een moment over genade. Hoe is het mogelijk. Het lijntje is zo dun.

Mooi detail op deze dag: de dominee eindigde die morgen zijn preek over gebed met de volgende tekst, je raadt het al:  "Mijn genade...".

We willen de kinderen op een punt laten komen dat ze ontdekken dat ze het niet zelf kunnen, maar afhankelijk zijn van hulp om iets moois (bijvoorbeeld een feest) te beleven.

We willen gaan wandelen en nemen een vuilniszak mee. Onderweg komen we stenen tegen, steeds zwaardere stenen en die moeten mee. Als we een paar kilometer onderweg zijn horen de kinderen dat er thuis een feestje is; cola, chips, een leuke film en veel gezelligheid. Ze willen naar huis, maar de zak moet mee. Die is ondertussen te zwaar geworden, hoe moet dat nou? Dan nemen wij de zak met stenen over van de kinderen. Dat was het idee...

Maar de zondag van het gezinsmoment regent het hard en we zijn niet zo fit. We besluiten dus om niet te gaan wandelen.

Tijdens de lunch begint het gesprek; Genade, wat is dat?

De kinderen komen zelf al tot het volgende:

Iets krijgen wat je niet verdient. Iets waar je niks voor hoeft te doen. En Tieme zegt dat je genade aan het einde van de kerk krijgt en dat geeft een blij gevoel.

Maar wát krijg je dan, wat je niet verdient. Vergeving én geld van opa bij oud en nieuw.

Dan draaien we het om: genade is ook iets niet krijgen wat je wel verdient. "Ja, zakgeld, dat heb ik nog niet gekregen deze week", roept de oudste. Meteen volgt de vraag of ze dat zakgeld dan verdiend heeft. Oh nee. Conclusie: zakgeld is genade. ;-)

We lezen met elkaar Romeinen 6:23. Het loon van de zonde is de dood. Heftig... het dringt door. Dat verdienen we blijkbaar. We zijn blij dat er een komma staat en geen punt: Maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Here. Wow! De kinderen ontdekken dit al pratend, grappend en lezend.

We zitten al een poos aan tafel. Christiaan en ik staan op en beginnen te vechten. Natuurlijk verlies ik, maar ik ga niet ten onder. Want na lang worstelen en zelf proberen geef ik mijn verlies toe en word ik losgelaten. Ik ben vrij! Dat willen ze alledrie zelf ook ervaren.

Na deze stoeipartijen gooi ik een zangbundel op tafel en vraag wie er als eerste een lied over genade gevonden heeft.

We zingen 'Uw genade is mij genoeg', 'Amazing grace' en 'Ik bouw op U' (Gelovend ga ik eigen zwakheid voelend en telkens meer moet ik uw kracht verstaan). De meiden begeleiden ons daarbij op hun instrumenten. Dan worden we stil en danken met elkaar onze God voor zijn genade.

Ik heb het (weer) geleerd. Uw genade is genoeg voor mij, voor elke dag, voor eeuwig. Uw kracht wordt in in mijn zwakheid volbracht.

Wat is het simpel! Toch?