Het is weer woensdag dat betekent dat er vandaag een ander blogger met haar blog in het zonnetje wordt gezet...
Hoe heet je?
Mijn naam is Martine, maar ik blog onder de naam Zus en Trijntje.
Dit zijn de namen van 2 mensen die mij zeer dierbaar zijn.
Mijn zus noem ik nooit bij haar naam, maar altijd als zus.
Doordat mijn zus ernstig ziek is zijn we doordat ze veel hulp nodig heeft en heeft gehad in het verleden heel erg naar elkaar toe gegroeid. Ze is niet alleen mijn zus maar ook mijn beste vriendin!
Trijntje is de naam van mijn (afgelopen jaar overleden) oma.
Zij was een enorm voorbeeld voor mij.
Zij was een biddende oma voor d hele familie. Als er iets was kon je altijd bij haar terecht. Wanneer je dan naar huis ging zei ze altijd: “ik bid voor je!”
Een bijzonder lieve vrouw en oma.
Wat is je leeftijd
Ik ben 36 lentes jong ;)
Met wie ben je getrouwd?
In 1999 ben ik getrouwd met Bert. De liefde van mijn leven, de man die God voor mij op het oog had, mijn steun en toeverlaat, mijn maatje!
Hoeveel kinderen heb je en in welke leeftijd?
Wij hebben 3 kinderen.
Twee jongens van 12 en 10 jaar en een meisje die we op Zijn tijd hebben mogen ontvangen van 3 jaar.
Houd je family nights (gezinsmomenten)?
Family nights zoals de meeste van jullie doen niet. Dit hebben we in het verleden wel gedaan. Het geloof en de bijbel staan wel heel centraal in ons gezin.
Op ons achterraam staat elke keer weer een andere Bijbeltekst uitgeschreven om met elkaar te leren. In het verleden wekelijks een nieuwe thematafel gemaakt naar aanleiding van de Bijbeltekst op het raam. Tegenwoordig doe ik dat wat minder om eerlijk te zijn.
Onze oudste 2 jongens hebben inmiddels ook andere behoefde gekregen en we hebben gemerkt dat de “traditionale” family-nights niet meer in hun belevingswereld passen.
Helemaal omdat de avonden dan ook bij een kind van 3 jaar moeten passen.
Hoe vaak doen jullie dat?
De tekst op het raam komt elke avond of middag een keer aan bod.
Gaat het altijd van een leien dakje?
De familynights zijn zoals we ze vroeger deden gestopt omdat we merkte dat de behoefte van de jongens veranderdde en we tegelijkertijd ook rekening te houden hadden met een meisje van 3 jaar.
Dit werkt niet samen hoe graag we het ook zouden willen.
Het moet een verrijking zijn voor iedereen, en dat was het de laatste tijd niet meer.
Wat ontroert jou/jullie tijdens zulke avonden?
Onze middelste kanjer zei een keer nadat we het avondmaal hadden gevierd en hij het gedeelte in de bijbel had voorgelezen: “Hij deed het ook voor mij!”
Dat raakte mij zo giga.
Prachtig om te zien dat ze mogen ontdekken wat God voor ze heeft gedaan en nog steeds doet.
We betrekken onze kinderen veel bij ons gebed en ik vind het dan prachtig als ze ervaren dat God gebeden verhoord. Dat God ons gebed wat we zeven jaar lang uit hebben gesproken als gezin in vervulling liet gaan heeft ons als gezin en zeker de jongens dichter bij God gebracht. Toen we zwanger bleken van onze kleine diva hebben de jongens aan mensen kunnen getuigen dat God hun grootste wens had vervuld en dat ze een broertje of zusje zouden krijgen.
God is groot en ik vind het machtig mooi als Hij zich laat zien aan onze kinderen.
Als ik ze daarbij de weg naar hun Vader mag wijze ben ik daar alleen maar dankbaar voor.
Gebed staat bij ons in het gezin erg centraal. We vinden het belangrijk dat onze kinderen met alles naar God gaan. Mijn oma was voor mij daarin een heel groot voorbeeld. Zo bad mijn oma jarenlang voor mijn neefje. Na heel veel jaren gebed kwam hij tot geloof en Goddank heeft mijn oma dat net nog mogen mee maken.
Om dan te zien dat God nu onze kleine diva gebruikt vind ik heel bijzonder. Nu bid onze kleine diva elke avond voor mijn neefje en zijn vrouw. Van de oudste bidder in het gezin is het naar de ena jongste gegaan. Dat vind ik bijzonder om te zien dat God mijn kinderen ook wil gebruiken in Zijn koninkrijk.
Welk blog heb je?
Hoe lang blog je al?
Op 19 juli 2014 ben ik begonnen met de blog Zus en Trijntje.
In 2010/2011 heb ik wel een poosje een blog over thematafels gehad, maar daar ben ik uiteindelijk mee gestopt.
Waarom ben je gaan bloggen?
Schrijven zit in mijn bloed.
Al van jongs af an schrijf ik graag en vooral dingen van me af.
In de loop der jaren heb ik heel wat schriften vol geschreven met mijn zorgen, gevoelens, verlangens en ideeen.
Om werkelijk een blog te gaan maken is ontstaan omdat ik zelf regelmatig blogs las en ontdekte dat mensen mij soms met hun blog een spiegel voorhielden, me op weg hielpen enzovoort. “Dat kan ik ook” dacht ik toen.
Waar gaat je blog over?
De eerste blogs waren aftastend en gingen vooral over algemene zaken. In de loop der tijd is mijn blog wel veranderd naar wat het nu is. Een blog uit mijn hart. Met geloof, gezin en alles wat mij bezig houd….
Verder probeer ik zo nu en dan ook onze vriendin onder de aandacht te brengen. Tinka. Zij woont en werkt met haar gezin in Thailand als zendelinge en zet zich in tegen mensenhandel. (kinderprostitutie) Samen met mijn zus zit ik in haar thuisfrontcommissie. Naast onze website probeer ik via mijn blog haar naam bekend te maken. (www.tinkahelpt.com)
Hoe vaak publiceer je een nieuwe blog?
Ik probeer 1-2-3 keer in de week een blog te schrijven.
Net hoe ik me voel, hoe druk ik het heb, en wat er te schrijven valt qua inspiratie.
Welk blog wordt het meest gelezen?
De blog die ik schreef over burnout is met stip het meeste gelezen.
Dat vond/vind ik zelf ook de blog die het persoonlijkst was/is. Een kwetsbaar onderwerp.
Waarom zouden de lezers van deze blog, jouw blog moeten bezoeken?
Moeten zeker niet, maar ik denk dat mijn blog een herkenbare blog is. Een blog met onderwerpen die iedereen kan aanspreken.
Mijn blogs probeer ik zo recht uit het hart mogelijk te schrijven. Te schrijven zoals ik dingen voel en ervaar….
Erg leuk vond ik het om deze vragenlijst in te vullen.
Ilse dank je wel voor de uitnodiging!
Alle bloglezers wil ik Gods onmisbare zegen toewensen
en wie weet lezen we elkaar nog eens….<3
Bedankt Martine....
ik lees graag mee op je blog!
God's zegen voor je gezin en blog....
