Serie: Wandelen met God (3), Hij wijst de weg

Op vakantie genieten we volop van het wandelen... En zo zijn we eigenlijk iedere dag wel bezig met ons thema Wandelen met God. Omdat we tijdens het wandelen alle tijd hebben, kunnen we soms makkelijk de gesprekken die kant opsturen... vaak zijn dat maar kleine momentjes, waarna ze vrolijk weer verder huppelen op "jacht" naar beren of spelen ineens weer tikkertje... 

Welke kant moeten we op?...
Dat is een vraag die de kinderen ons geregeld stellen tijdens het wandelen. Welke kant op mama?... Pap waarheen? Is dit ook niet zo als wij met God wandelen? Als je met Hem leeft en Hem bij alles betrekt, zal je dat ook geregeld moeten vragen welke kant op Papa? In de bergen gebruiken wij een kaart, maar onderweg komen we ook bordjes tegen, met daarop de juiste richting. Onze kaart stel ik me zo voor is de bijbel. De bordjes kunnen verschillende dingen zijn... Dat kan de Heilige Geest voorstellen, of andere mensen die je de juiste weg helpen te zien. Want eerlijk is eerlijk. Met alleen een kaart kom je er vaak niet... De wegwijzers langs de weg maken het makkelijker. 

Hij wijst de weg...
De woorden die we deze keer willen gebruiken zijn afhankelijk, weg, vertrouwen en Jezus. We willen de nadruk leggen op dat als je leeft/wandelt met God dat je afhankelijk moet zijn van Hem en Hem dus vertrouwen. Net als onze jongens ons vertrouwen als we zeggen dat we links gaan... Dan gaan ze niet in discussie en gaan links. Jezus zegt zelf dat Hij de weg is. Hem mogen we volgen.... Dat past ook weer mooi bij onze tekst...

Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de HEER

en de weg gaat die hij wijst

Onze middag/avond...
Tijdens een wandeling zien we een "bergje/rots" waar je op kan klimmen. De jongens krijgen de opdracht erop te klimmen. Maar hoe dan... Kijk maar... Met veel moeite komen ze boven. We wandelen weer verder. We wandelen weer verder. Bij een volgens kruispunt komt de bekende vraag boven...Waar moeten we heen? Wij halen onze schouders op... Geen idee... Verwarring op hun gezichtjes... 

Dan begint Thomas zelf het bordje te lezen (klink best grappig Duits uit mond van een 7-jarige). Matthijs probeert nog eens je hebt toch een kaart mama... (die hebben we juiste even weggestopt)... dus ik laat mijn lege handen zien. Thomas denkt het te weten en begint te vertellen welke kant we op moeten.

Dan besluiten we even te pauzeren. We vertellen over dat God ons de weg wil wijzen. Dat Hij met ons meeloopt en ons een bijbel (kaart) heeft gegeven en wegwijzers (Heilige Geest of andere mensen). We herinneren hen de rots waar ze op moesten klimmen, wat best lastig is, als je niet weet waar de beste route loopt. Net zoals toen we bij de kruising kwamen... Wat is het lastig als je de weg niet weet. Dat snappen ze nu extra goed.

Op de boerderij maken we een kleurplaat. Eigenlijk wilde we ook nog een doolhof maken van Lego, die had ik gezien op een blog van een andere blogger (voor jullie staat de link er onderaan wel). Maar de grote lego plaat, was echt "in gebruik mama".... "ohnee mama dan moeten we alles afbreken".... nou dat vonden we ook niet nodig.. We maken het thuis nog wel een keertje ;).

Links....
Kleurplaat: Ik ben de weg
Verwerking: Bron van het lego dolhof + Pictogrammen wegwijzers
Bijbel: Bijbel in lego, 2 bladzijdes over Henoch