Zo maar een gesprekje...

Wij gaan zondags naar de kerk, beide heren willen altijd mee met mama. Super gezellig en soms een grote uitdaging voor mama om de heren rustig te houden. Toch wil ik hen mee laten gaan, omdat ze het zelf zo graag willen.

Onze oudste luistert geintresseerd en probeert echt wat op te pikken uit de dienst. Per predikant verschilt het nogal. Soms zit hij op 't puntje van zijn stoel te luisteren en de andere keer kan het hem blijkbaar niet boeien en kan hij zijn aandacht er niet bij houden.

Afgelopen zondag was zo'n zondag dat hij aan de lippen hing van de dominee. De dominee had het oa over dopen en kinderdoop. We hadden een schattig en ontroerend gesprekje...

Mama: "ik ben niet als kindje gedoopt, wist je dat?"

Thomas: "nee, maar alle baby's worden toch gedoopt?"

"nee schatje ik niet..."

"waarom niet??"

"opa en oma houden niet van de Here God en dan laat je je babytje ook niet dopen"

even stil...

"hoe kan het dan dat je nu wel in de Here God gelooft?"

"omdat papa en de die opa en oma mij heel veel over de Here God hebben vertelt, zodat ik ook van Hem kon gaan houden"

weer stil...

diepe frons...

"dat moet jij dan ook maar aan opa en oma vertellen"

Was het maar zo simpel kind...

....was het maar zo simpel kind...