Vruchten van de Heilige Geest, #7

De 7e vrucht ondertussen alweer...Dit keer is de vrucht Geloof of Trouw. Ze komen allebei voor in verschillende vertalingen. Ik geloof ook niet dat geloof en trouw helemaal los te koppelen zijn. Ze hebben alles met elkaar te maken.

De Geest...
Ik geloof dat de Heilige Geest ons helpt bij het geloven. Hij wijst naar de Vader en de Zoon. Ook denk ik dat Hij ons helpt om de juiste keuzes te maken. Wel moeten we dan zijn 'stem' leren verstaan en te onderscheiden van die van de duivel. 
Ik vind het belangrijk te weten dat de Geest, ons helpt met geloven, ook als het moeilijk is. Daarvoor is wel kennis nodig, kennis van Zijn woord. Hier kan de Geest je op wijzen en je er troost uit bieden.

Geloven in het "onmogelijke"...
Ik vond het best lastig om een verwerking oid te vinden voor deze Family Night. Ik vind het vooral belangrijk dat de Geest je helpt met het geloven in het "onmogelijke". Dit wilden we ze laten ervaren door ze zelf voor hun gevoel onmogelijke dingen of enge dingen te laten doen. Daarbij dan enkel en alleen te vertrouwen op ons. Van daaruit willen we de link maken naar vertrouwen hebben in God. Geloven dat Hij ons helpt, ook al lijkt dat onmogelijk.

Vertrouwen...
We willen de jongens leren dat ze op God feilloos kunnen vertrouwen. Dat de Geest ons geloof en vertrouwen geeft. Dat we daar ook om mogen bidden.
Een tijd geleden leerde ik dat twijfelen zonde is. Dat als je twijfelt dat je dan niet volledig op God vertrouwd....  Ik weet niet eens meer of ik dit hoorde in een preek of ergens las, maar het maakte indruk. Het is ten diepste wel zo, maar hoe moeilijk is het voor een mens...om niet te twijfelen, je geen zorgen te maken. Hoe lastig is het om je zorgen en twijfels bij het kruis te laten. Om niet telkens weer die rugzak mee te zeulen. Heel moeilijk, maar toch doen we God hiermee tekort. 
Dit willen we ook aan de jongens meegeven. Dat ze hun zorgen en twijfels bij de Here mogen brengen, maar ze daar ook mogen laten. Dat het geen nut heeft om zelf met die zorgen te blijven zeulen. Dat het niet makkelijk is vertellen we er ook bij.

Onze middag...
We lezen weer Galaten 5:22-23. De tekst beginnen ze al goed te herkennen, zeker de vruchten die we al gehad hebben. Wat mooi omdat uit hun mondjes te horen!
Deze week is de Family Night verplaatst naar een zondagmiddag. Een warme zonnige middag. Na een spontane BBQ, bespreken wat geloof en vertrouwen is.
We doen een klein experimentje. Hier heb je een beker voor nodig en een tissue en wat steentjes of knikkers. De tissue leg je over de beker heen en maak je vast met een elastiekje. Op de tissues leggen we steentjes. Die steentjes staan voor onze zorgen en twijfels die we zelf proberen op te lossen of klein te krijgen. Als er genoeg steentjes of knikkers op de tissue leggen scheurt deze en stort alles in. Daarna legen we uit dat we deze zorgen en twijfels bij God mogen brengen en dat we mogen geloven dat Hij ons helpt. Daar mogen we voor bidden!

We gaan naar het speeltuintje om de hoek. Spontaan verzinnen we dat we ze op nog een manier duidelijk kunnen maken dat je zorgen en twijfels zelf dragen zwaar is. We geven de jongens de opdracht een lege rugzak op hun rug te doen. Deze laden we vol met zware  stenen en daar gaan we naar de speeltuin. Halverwege piept de kleinste. We leggen uit dat ook zo in je leven is, als je al je zorgen maar zelf houdt en niet biddend bij de Heere brengt. We nemen zijn rugzak over en blij draaft hij weg. De oudste pocht: Die van mij is niet zwaar hoor, kan ik makkelijk. (Doen wij dat dat ook niet vaak?). Dus doen we nog wat zorgen en twijfels in de vorm van stenen in zijn rugzak...oei ook dan begint hij te steunen. Ook zijn rugzak nemen we over en leggen nog eens uit, dat God dat ook voor ons wil doen als wij onze zorgen bij Hem brengen.

In de speeltuin is een evenwichtsbalk, best eng... eerst zelf maar eens proberen. Thomas de oudste lukt het redelijk zelf, maar die heeft vooral aanmoediging nodig waardoor hij het zelf kan. Matthijs heeft echt een handje nodig. Ze hebben dus beide hulp nodig, maar wel op verschillende manieren. Daarna gaan klimmen en glijden we nog wat. We geven de jongens dan de opdracht om op het hoogste plateau te klimmen en in onze armen te springen. Dat is eng ze durven het niet... We vragen of ze ons vertrouwen. Ja dat doen ze... Dan kan je ons vertrouwen, we zullen jullie vangen. Dan springen ze.... in onze armen.

We leggen hen uit, dat zoals zij op ons vertrouwde en ons geloofde, ze zo ook op de Here God mogen vertrouwen. Dat Hij er altijd is om hun op te vangen, aan te moedigen of onze hand vast te houden. 

Als herinnering aan deze avond plakken we een vrucht (appel) op de boom, op deze vrucht plakken we een klein steentje.

Fijne avond!