Het is al een tijdje stil hier....
Dat zijn jullie niet echt van me gewend.
Dat ben ik ook niet van mezelf gewend ;)
Hebben we de afgelopen weken geen family nights gehouden?
Nee...
Waarom?
Geen idee moet ik eerlijk bekennen...
We hebben hier 2 weken vakantie gehad,
in die vakantie hebben we zieken gehad,
hebben we onze plannen meerdere keren gewijzigd...
En ineens merkte we.... was het ritme verdwenen...
daar balen we van...
We weten goed waarom we family nights houden en dan laten we er zo de klad in komen...
Ik vind het dan zo frusterend en
dom dat we onze prioriteiten verkeerd hebben gelegd...
We hadden zoveel plannen voor de afgelopen weken....
Maar goed dit gezegd en geschreven te hebben is er geen tijd om te treuren..
Vrijdag hebben wij weer family night!
We gaan er weer voor....
Ergens hoop ik dat jullie je in dit verhaal het herkennen,
want ik geloof dat iedereen dit wel eens overkomt....
Maar je ook bemoedigd weten dat dit dus ook bij anderen gebeurd!
Ik merk dat ik dan steeds een zeurend stemmetje in mijn achterhoofd heb....
en dat negeer ik dan....
Tot ik zat ben en ik er vervolgens ook stevig van baal,
maar dat is het omslagpunt....
Dat had ik dus vorige week....
Alles herpakt en er weer voor gaan.....
Dit wilde ik graag met jullie delen!
Veel zegen en plezier vrijdag!
BeantwoordenVerwijderenVanavond houden wij het voor de eerste keer, ik vind het best spannend!
BeantwoordenVerwijderenJa, wat kun je je rot voelen hè, las het allemaal zo verslapt! Dat herken ik, hoor!
BeantwoordenVerwijderenSoms voel ik me er ook gewoon niet schuldig over. Dan denk ik: Het gaat om het einddoel, niet om het ritme of het Bijbelfeest op zich.
We willen onze kinderen zo graag voor God opvoeden, hen hemelse bagage meegeven voor op hun reis. En ja, dat kan ook zonder een officieel gezinsmoment. Er zijn zoveel soorten mooie momenten..Soms zijn dat gewoon die gesprekjes tussendoor, of in bed. Soms het Bijbellezen bij één van de drie maaltijden, of bij het kalendertje voor het slapen gaan. Of het samen zingen bij de gitaar, of het liedjes kijken en meezingen op youtube. Of een gesprek in de klas. Of het kinderkoor. Of de kerk. Of de Bijbelclub van het dorp..
Alles mag meewerken aan dat grote doel, en soms denk ik: Het hoeft ook niet te krampachtig te worden..
Zelf was ik bijv de meivakantie veel bezig voor het vakantiebijbelclubfeest voor het dorp. Twee dagen waren alle kids welkom in tenten op een veld, en ik mocht ook een verhaal vertellen voor hen.
Het was zo prachtig! En verder heb ik eigenlijk ook geen Bijbelfeest meer gehouden.
Tja, maar ik snap jouw punt ook heel goed. Ergens daar tussen in hè... niet verslappen, maar ook niet krampachtig hoeven zijn, omdat het één van de middelen is en geen doel op zich.
Sja, en nu de wijsheid om dat onderscheid te maken:)
Wat je schrijft is helemaal waar en dat weet ik ook wel.... Maar waar je mee afsluit is 't vooral.... Biet verslappen en geen kramp... Soms lastig te vinden die balans....
VerwijderenBedankt voor je fijne reactie!
Ja, die balans vind ik ook lastig te vinden.
VerwijderenIk zat er nog over na te denken op de fiets en toen heb ik maar zoiets gebeden: "Heere, doorgrond U me maar en als bij mij een schadelijke weg is, leidt mij op de eeuwige weg" (dat gebed aan het eind van psalm 139). Hij kent mijn hart en mijn motieven beter dan ikzelf.
Offe.. praat ik nu toch te gemakzuchtig?
BeantwoordenVerwijderen