Vandaag geen blog van mijn hand, maar een van de hand van Aline. Vandaag niet zo zeer een idee voor een family night, maar wel over de vruchten van zulke gezinsmomenten. Ik vond het erg bemoedigend om te lezen en het inspireert mij weer om verder te gaan! Dank je Aline!
>>
De vrucht van gezinsmomenten?
Ze worden ouder, fietsen
zonder begeleiding naar de sporthal, maken de Citotoets, kiezen een middelbare
school, brengen steeds minder uren met ons door.
Gelukkig blijven de
samen-momenten. De invulling verandert, samen knutselen wordt samen een film
kijken. Samen naar de speeltuin om de hoek wordt samen shoppen in de stad.
Ik vind het genieten, ook
deze leeftijd. Dochters van 11 en 9, zoon van 7.
Ook onze gezinsmomenten
rond de bijbel veranderen mee. Eerder schreef ik al over onze ontdekking van de
'Samen-geloven-app' van de EO. Leuk, met z'n allen rond de iPad. De gesprekken
komen makkelijker, de toepassing van een bijbelgedeelte wordt al pratend
gemaakt. Tussendoor een lied, soms een gekke opdracht of onze mening
interactief delen met andere gebruikers.
Ons verlangen groeit om de
kinderen ook echt, zelf de bijbel te laten lezen. Afgelopen jaren kregen de
oudsten rond de jaarwisseling een dagboekje. Ook dit jaar zaten ze er op te
wachten, de oude was uit. Door omstandigheden kwam het er niet van om ze te
kopen. En opeens, tijdens een avonddienst in stilte, dacht ik terug aan mijn
tienerleider-tijd. Toen waren onze eigen kinderen nog klein en spande ik me in
om tieners in onze gemeente aan het bijbellezen te krijgen. En dan opeens
hebben je eigen kinderen bijna die leeftijd. Ik herinnerde me de methode
SOLVAT, aangereikt door de HGJB.
Ik had thuis nog ergens
een boekje liggen om een start te maken op deze manier de bijbel te lezen.
Het was inmiddels
halverwege januari en vroeg de meiden of ze eigenlijk de bijbel nog wel lazen
voordat ze gingen slapen als wij niet mee naar boven gingen. Wat gemompel
volgde.
Zo'n
'nu-of-nooit-gedachte' bekroop me.
"Kom meiden, we gaan
naar boven, neem je bijbel mee. Ik heb een idee." Ik haalde het boekje
'Prikkels' achter uit de boekenkast en sloeg het open. De meiden waren
nieuwsgierig.
Zou dit iets te maken kunnen hebben met het feit dat de bijbel,
tijdens onze gezinsmomenten, altijd iets van 'iets nieuws ontdekken' in zich
had? Op een later moment denk ik erover na; zou het een vrucht kunnen zijn van
al die gezinsmomenten in de afgelopen jaren?
We worden stil, openen
onze handen en harten, lezen de bijbel en wisten niet dat er zoveel nieuwe
ontdekkingen kunnen komen uit zo'n overbekend bijbelgedeelte.
Maar mijn grootste
verbazing en vooral ontroering komt naar boven bij het delen van onze
gedachten. Twee jonge meiden, die nagellak en korfbal veel interessanter lijken
te vinden dat zo'n oud boek.
Ze laten me versteld staan van hun kennis, inzicht
en geloof. Het begint, maar echte pubers zijn het nog niet. Er komen vast nog
andere momenten de komende jaren... Maar deze bewaar ik in mijn hart en deel ik
nu met jullie.
Worden je kinderen groter
en zitten ze niet meer te wachten op de knutselwerkjes? Investeer ook in tijd,
aandacht en het vormgeven van andere manieren van samen Gods woorden toepassen
in het dagelijks leven. In de eerste weken van het nieuwe jaar zijn het tot nu
toe mijn mooiste momenten geweest!
Mijn kids zijn niet zo oud nee, maar vinden het prachtig om naar het speeltuin toe te gaan!
BeantwoordenVerwijderen